Nerede, neler yapıyorsun bilemem ama
Sana sen kadar yakın ve bir o kadar uzakta bekleyenin var
O kadar var, o kadar yoksun ki
Hem hissediyorum varlığını hem de yokluğuna alışıyorum

Bir kalp atışımdasın, bir soluduğum havada
Bazen kirpiğimin ucundasın damla damla
Bazen dudağimda şekillenen kelime

Baharı bekleyen ağaçlar gibiyim
Çiçeklerimin açılmasını, tomurcuklanmayı istemekteyim
Oysa güzdeyiz
Hergün dökülen yapraklarımla, ya da budanan dallarımla
Elim kolum bağlı, bekliyorum..

Bu bekleyiş uzun sürer mi meçhul ama
Umutlar var ya ayakta tutan insanı
Hani akacak kanı damarda tutan inanç var ya
Etkilemesine izin vermiyor bu ağacını

Köklerimle bağlanmışken toprağa
Bir o kadar da dosthane yaşamaktayım göklerle
Varsın yağmurlar yağıp çürütsün yapraklarımı
Varsın saf kar taneleriyle süsleneyim gelinler gibi

Eninde sonunda geleceksin ya
Yalancı güneşinle de olsa ısınacağım ya
Döneceğim ya yaşama
Sabırsızım diye kızma bana, çok bekledim seni

Bu kadarını da yapayım izin ver
Fazla geç kalma baharım
Yangınlara ya da bir baltaya kurban olmayayım..