Anadolu insanı varisi olmuş Ensar’ ın,
Hamisi olmuş yıllardır nice canların,
Ensar’ a yetişmeye kalmıştı bir adım,
Gayri müslime dahi hakşinas yardım.

Ensar’ ın servetinden pay almıştı muhacirler,
Aynı kavmin insanları sevgide birleşmişler.

Medine;
Sevgi ve kardeşlik şehri geçmiş tarihte,
Tarihte ölürmüş meğer mirasiyle birlikte!

Anadolu,
Kimler iltica etmedi senin ocağına?
İspanya dan Rusya dan ta Afganistan a,
Yetmiş iki millet sığındı şevkatli kucagına,
Kafkaslardan,Balkanlardan güney Batıya.

Anadolu insanı;
Ekmeğini paylaştın, tıbkı Ensar gibisin,
Dünyada eşin yok,tarifsiz bir incisin!
Hiç bir kavmi kınayıp hor görmedin,
Fitneye fırsat verip insanları bölmedin.

Hür yaşadı daima Arap’ ı Laz’ ı ve Kürt’ ü
Cümle alem hakşinas tanıdı Anadolu da Türk’ ü

Muhacirler gün geldi hakim oldu Ensar’ a
Sevgide azaldı Allah Resulundan sonra,
Bakınız tarih nasıl da tekerrür ediyor?
Anadoluda da sanki Ensarın devri bitiyor!

Dün iltica edenler bugün bize emir oldular,
Zülümden kaçan kavimlar huzur buldular.

Anadolu insanı tarihinde her daim cömert,
Kalleşlik bilmez,hakşinas ve mert,
Şimdi sessiz bekler,hele biraz sabret,
Zamanla emri İlahi tecelli edecek,
Bu asil insanlar yine adaletle hükmedecek!

Sabredin demişti Resul da Ensar a,
Şayet haksızlık olursa benden sonra,
Kavgaya ramah kalmıştı bir entari uğruna,
Munafıklar fitne tohumun saçmıştı toprağa!

Anadolu da bu tohumları görüyorum her yerde,
Irkcılık fikri, ferasat gözünü kapatan kara perde!

Uhuvvetin yerini almış adavet ve kin,
Bunun bir çaresi olmal lakin,
Yoksa Ensar ruhu mu kayboldu bizden?
Hainler mi türedi içimizden?
Diriliş vakti gelecek mutlaka yeniden,
İşaret bekleriz hasretle O veliden!