İradeler kaybolmuş zalimliğin hiçinde,
Samimiyet arama muhabbet yarım ağız,
Bugün insan olarak varlıkların içinde,
Farkımızı ortaya koymaktan çok uzağız.

Ot bitmez çöller gibi kupkuru his dünyamız,
Kan gözyaşı içinde kıvranmak öngörümüz,
Sevgi sembolü yürek, yılan çıyan yuvamız,
Hani Yunus sevgimiz, Mevlana hoşgörümüz.

İnsanca davranmayı unutmuş halimiz var,
Kin, nefret sermayemiz tek varımız yoğumuz,
Sevgi, saygı yerine zehirli dilimiz var,
Hislerin güdümünde yaşıyoruz çoğumuz.

Gücümüz yetenlerin tepesine çıkarak,
Öteki olanlara baskı yapıp alt etmek,
Akla-mantığa rağmen bir yakıp, bir yıkarak,
Gayemiz her farklıyı kendimize benzetmek.

Yıllar varki mazlumlar, mağdurlar diyarında,
İşlene gelen vahşet, vahşilerinkine denk,
Yüreklerin Işığı sönmüş yanmaz, yarında,
Dünyada devam eder, ölümden beter bir cenk.

Yolların ayrımında nedende, niçindeyiz,
Varoluş gayemizle köprüler yıkık, anlar,
Hiç bir şey yapamadan ızdırap içindeyiz,
Çığlığa dönüşüyor içimize akanlar.

Hiddetlenmek, köpürmek olalı insan huyu,
Düşünmeden söylenen sözler selamı keser.
Mazlumların âh u efgânı, zâlimlerin hayhuyu,
Sürekli başka dağdan, başka tepeden eser.

Hafakanlar içinde azdırdık ağrıları,
Ümranlarla beraber yıkılıp, şaşıyoruz.
Unutmuşuz evrensel, ilâhi çağrıları,
Akıl tutulma çağı; akılsız yaşıyoruz.
30-11-2010