Şehrin mihrabına sığınıp
Acıyan sevgimle dölleniyorum

Avluda dolaşan gölgeler besleniyor
Ahlat günlerinin hicranıyla

Kendini doğuruyor İstanbul
Çoğalıyor sinler..

Ölsem!
........./Şehir ölür mü

Sana gitmek batıyor kanıma
Sessizce kanıyorum

Kıyılar yoruluyor ama
Şefkat kokuyor geceler

Sabahlar gülsuyu
Tenimi yıkıyorum...

Ölsem!
........./Sen ölür müsün

Şehrin aynasında buğulanıyorsun
Nurum sıyrılıyor aldanıyorum

Yalnızlığın cenneti şehir
Gayya kuyusunda boğulup gidiyorum

Hayat alıp, hayat verirken
Yokluğunla lanetliyorum kendimi ve şehri

Çünkü ben
................./İstanbul'a değil!

Ölünün toprağa, yaprağın çiğ damlasına
Uykuların huzura ihtiyacı olduğu gibi

Ayrılığın tadını öptüğüm dudaklarından
Sesini getiren rüzgara muhtacım

Hayat / ölüm, şehir / ben
Sevdam / sen kadar..

Çünkü ben
.............../Sana müptelayım!
06-08-2004